Kunnen we de natuur nabootsen?
Computers, AI en de mogelijkheid tot hele precieze metingen: het is een cocktail die wetenschappers laat dromen: zou het mogelijk zijn om de natuur na te bootsen? En met die digitale tweeling aan de slag te gaan? Bij WUR is lang nagedacht over de definitie van een digitale tweeling. Bijvoorbeeld hoe deze zich onderscheidt van traditionele modellen van planten. Bij een digitale tweeling gaat het om een wisselwerking tussen digitaal en fysiek. Aan de ene kant moet je modelleren en aan de andere kant moet je een plant fysiek kunnen meten.
“Wanneer je de ontwikkeling van duizenden planten op de voet volgt, kun je uiteindelijk iets zeggen over het gewas in het algemeen”, vertelt Rick van de Zedde, projectmanager bij het Netherlands Plant Eco-phenotyping Centre (NPEC). De universiteiten van Wageningen en Utrecht werken samen binnen NPEC(externe link, opent in nieuw venster), met een aantal faciliteiten in de Domstad; de rest staat op de campus in Wageningen. “We meten de fysieke verschijning van de plant door foto’s te maken.(externe link, opent in nieuw venster) De hoogte, het aantal bladeren, de oppervlakte en soms ook het drooggewicht of gasuitwisseling.”
“Zo kunnen we bijdragen aan wetenschappelijke doorbraken voor voedselveiligheid en klimaatverandering.”
Deze gegevens worden gekoppeld aan de manier waarop ze water krijgen of belicht worden. Zo krijgen wetenschappers steeds meer inzicht hoe planten reageren op veranderingen. De ontdekte wetmatigheden worden in de digitale tweeling vastgelegd, waardoor ook hypothetische scenario’s kunnen worden getest. Zelfs als deze scenario’s niet op de fysieke plant zijn losgelaten. “Zo kunnen we bijdragen aan wetenschappelijke doorbraken die nodig zijn om duurzame oplossingen te vinden voor voedselveiligheid in de toekomst en het terugdringen van klimaatverandering.”
Hier een virtuele rondleiding:
NPEC: The Netherlands Plant Eco-phenotyping Centre - WUR(externe link, opent in nieuw venster)
